.....

sábado, 27 de junio de 2009

Pasar página

.


Cuando ese día recibí el impacto fotográfico, poco me imaginaba que más de cuarenta años después seguiría con el libro delante de las narices.

No este libro en concreto, claro está, a saber dónde andará el libro de marras, pero sí otro libro, más grande, más gordo, más espeso, más tocho todavía (igual que yo).

Hoy, al mirar esa antigua fotografía me cuestiono: si aquel día hubiera sabido lo que me esperaba, el aguantar tantos años a profesoras ñoñas, de ..oño engominado, gafas de culo de botella, falda plisada y recatado escote, junto a sus sermones de escasa pedagogía, no hubiera salido tan serio... hubiera salido berreando!!!

La razón de esta entrada es que sirva como homenaje-recordatorio-desahogo de todas esas horas de infancia en que pase calentandome los cascos y otros calentandome los ...

Ahora si estudio es por placer, y eso ya es otra cosa. Acabé una vuelta más del camino, a pasar página y hasta la próxima!
.
.

7 comentarios:

Bernat dijo...

Quina careta que feies de petit :)

Baruk dijo...

Portes temps amb el llibre obert i se t’ha de felicitar!!, doncs desprès d’aquest esforç, un bon resultat.

... i ja saps, el proper curs..un altre!

Syr dijo...

¿ Tan mal te portas en casa, que te invitan a pasar más tiempo fuera?.

No te preocupes, las calabazas dan buen sabor a los potages de otoño.

Un abrazo

Alkaest dijo...

Todos los que tenemos según que edad, y el que esté libre de pecado que tire la "primera foto", hemos pasado por ese objetivo indiscreto, algunos incluso poseyeron una copia coloreada -siempre ha habido clases-.
Aunque, con sonrisa o con gesto adusto, hoy es evidente que eso era un decorado en el "teatro de la vida". Un decorado cutre, bien es verdad, que a veces el mapa de marras todavía mostraba el Imperio Austroúngaro.
Lo bueno del caso, y lo extraño, es que a pesar de lo que se esconde detrás de ese decorado, de la triste realidad de la tramoya, una parte importante de los actores hayan escapado sin grandes traumas. Quizá sea verdad, eso de que los niños son más fuertes de lo que parecen, o que la incosciencia infantil es un poderoso escudo contra los infortunios...

Salud y fraternidad.

Baruk dijo...

No me digas que Crispín también tiene una foto de estudiante, con su batita de rallas, su libro y su mapa!!???
....que guay!!

Alkaest dijo...

Por suerte, Crispín es más jóven que todo eso, y además es de formación "autodidacta", por lo que no ha sufrido a presuntos profesores.
La mascota de Crispín, o sea yo, si que tiene la maldita foto. Aunque ese es el secreto mejor guardado del universo, hay quien daría un ojo de la cara por verla, pero está a buen recaudo...

Salud y fraternidad.

pallaferro dijo...

Cada dia aprendes cosas, aunque no sean parte de un temario prestablecido. Y cuando la ignorancia es tan supina es fácil decir aquello que "ya me puedo acostar, pues sé una cosa más"... claro: ahora entiendo porque duermo tanto!

Gracias por vuestros comentarios.